U predvichnych chashchach, de ne tliye cvit bolota,
De lyahla Batyya Chorno-Zolota kinnota,
Chasom v biliy svyti zacharovanyi blukaye
Lisovyk-Chuhayster i stycha promovlyaye:

Yakshcho mozesh, zavitay do mene ty,
Yakshcho chochesh, spyi moyeyi vody,
Yakshcho Virysh, rozkazy meni,
Pro shcho ty mriyesh, koly zyvesh na samoti...

Bramy pavutynnya vid sosny i do berezy –
Vartovi chekannya – Doli zlamani terezy.
Polum’yana ruta zyttyedayno rozkvitaye,
Ta nichto ne bachyt'! Nichto toho ne znaye!

Stohne chyzym plachem tryasovyna na Polissi,
Popelom ukryte lystya u drevlyans'kim lisi.
V beznadiyi kvola pochylylasya topolya,
Dme tryvoznyi viter z otruyenoho polya.

Vse, shcho nasnylos' bilshe ne vernet'sya –
Kazkovi mriyi v nebutti.
Zanadto rano zupynylos' serce:
My vmerly nadto molodi.
Miy holos z neba chornyi kruk prynese,
Splyve po Pryp’yati vinok.
Chekayte vistky pid Pochmurym Soncem,
U syayvi zalibnych zirok.