Sonce – nad zachodom: voron zakrychav!
Molodyi povstanec' divchynu proshchav:
"Proshchavay, divchyno! Znayesh, yakyi chas!..
Moze, ya z toboyu – ostanniy raz.

Nasha sotnya zavtra vyrushaye v biy,
Ya ne znayu, myla, chy vernus' zyvyi.
Yakshcho ya zahynu, myla, ne zurys',
A za moyu dushu Bohu pomolys'".

Ci slova skazavshy, skochyv na konya,
Machnuv ruchenkoyu: "Buvay zdorova!"
Oy mynaye rochok, shche misyaciv dva,
Vid myloho vistka divchyni pryishla:

"V tim boyu kryvavim ya ranenyi stav,
Bilshovyc'kym katam u ruky ya popav.
Bilshovyc'kym katam u ruky popav,
Sam toho ne znayu, yak zyvyi ostavs'.

Proshu tebe, myla moya, ne zurys'.
Tyurmu perebudu, vernusya kolys'.
Yak lysh mene lyubyt' serdenko tvoye,
To skoro, divchyno, budem oboye".