Slozy skotylys' z yiyi ochey,
Koly skazav vin: "Myla, proshchay".
Sumom vkryvalys' cvity vyshen,
A viter klykav: "Skoro vertay".

Bil zadavyla v svoyich hrudyach,
Ochi vid shchastya vverch pidnyala:
"Idy ze, miy mylyi, v nashu UPA,
Vernesh u slavi, ya znovu tvoya".

Za smert', ruyiny y slozy kruhom
Pomstu nesy chervonym katam,
Zyt' dlya Vkrayiny ty ne zaliy,
Z voleyu vernesh, budesh ty miy.

Vse usmichnulos' – nebo y zemlya,
Kvity schylylys' v nohy strilcya
Sonce radilo tam v nebesach,
Zolotom syplo po yoho slidach.