Vokzal – palac chekannya,
Vokzal – palac rozluk.
Pobachennya ostannye,
Ostanniy dotyk ruk.
Lyahaye snih na skroni,
V ochach – pechal i bil.
Nas troye na peroni:
Ya, ty i zametil.

Pryspiv:
Ne kazu: "Proshchay, prosty!"
Zamitaye snih slidy
I lyahaye bilym smutkom na dereva.
I navishcho tut slova –
Nas naviky snihova
Rozluchyla koroleva, koroleva.

Ty kazesh meni: "Lyubyi,
Ne zabuvay, pyshy!"
Haryachi tvoyi huby –
Ta cholodno v dushi.
Proshchay, morozne misto,
Ya rozumiyu znov:
Dvi rechi nesumisni –
Svoboda i lyubov.

Pryspiv