Yak ya, brattya, raz skonayu,
Zanesit' mnya tam, de znayu,
Zanesit' mnya na Vkrayinu,
De-m rodyvsya, nay tam zhynu.

Vy mnya, brattya, pochovaly
Ta y dodomu povertaly,
Az prychodyt' moya myla,
Dyvyt'-dyvyt' – tut mohyla.

Ta y ona sy spohadaye,
Chto v mohyli spochyvaye:
– Ani kvitky, ani ruty,
Tutky musyt' strilec buty.

Ta y pomalu, pomalenku
Pishla sloza po lychenku.
– Lomy, myla, yavoryny
Ta dlya mene, syrotyny.

Yavir vyris, zeleniye,
Sonce svityt', sonce hriye,
Lyudy chodyat' zillya rvaty –
Mylenkoyi ne vydaty.

Az pryletyt soloviye,
Misyac' svityt', misyac' hriye,
A ono sy zakuvalo,
Tak vono lysh, tak buvalo.

U mohyli dobre buty:
Nych ne vydno, nych ne chuty,
Ni ptashyny, ni divchaty
U mohyli ne vydaty.