Ty Volodar tayemnyc',
I okean
Milkyi dlya Tebe, yak slozyna.
U poloti ptyc'
Ya bachu Tviy usmich dyvnyi.

Chay z nebes ozvet'sya hrim,
Chay vyruyut' vody hir,
Ale v lehoti vitru
Pochuyu Tviy lahidnyi holos.
Yasnym promenem proymesh
Moho sercya hlybynu,–
I viry zerno
Dozriye u zolota kolos.

Ty skazav, – i svit postav,
I cvirkuny zahraly symfoniyu v rayu,
I zustriv Adam yedynu, prekrasnu, charivnu...
I lyubovi dyvocvit ray zapalyv,
I shchastya napovnyuvalo hrudy,
Ale zmiy-chytrun plid zla
Dav u ruky lyudyam.

Ty ne zviv z nebes vohon,
Ne strusnuv kaminnya z hir,
Ty lyuds'ku nahotu
V ovechi shkury vdyahnuv.
Vidpustyv lyudey u svit,
Ale yich ne pokydav,
Svoho Syna poslav,
Shcho vykupyv yichnyu vynu.

Chay z nebes ozvet'sya hrim,
Chay vyruyut' vody hir,
Ale v lehoti vitru
Pochuyu Tviy lahidnyi holos.
Yasnym promenem proymesh
Moho sercya hlybynu,–
I sire kaminnya
Zdiymet'sya kvitkamy vohnyu.

Ty – Volodar tayemnyc'.