Vchora bulo lito, lito, a nynky zyma.
Polyubyla shmarovoza, ta ho doma nema.

A shmarovoz namastyv viz, poyichav v dorohu,
A ya bidna, molodeyka, hospodarem v domu.

Oy buv ze, buv ya v tim seli dyacheyko hulyashchyi:
– Pryidy, pryidy na vecheryu, budesh chlopec' ladnyi.

Oy pryishov ze toy dyacheyko na tu vecheroyku,
Nadnis stokrot' shmarovoza z korchmy dodomoyku.

Oy ne yshov ze shmarovoz ya prosto do chaty,
No pishov ze mezy koni ya druchka shukaty!

Ya na zinku berezovyi ta duze toneykyi,
A na dyachka hrabovyi, ale bo hrubeykyi:

– Dobryi vechir, moya myla, yak ze my sya mayesh,
A yak mene nema doma, z kym ze rozmovlyayesh?

– Oy miy lyubyi shmarovoze, toy raz vybachay ty,
Pershyi raz-yem zaprosyla dyacheyka do chaty.

– Vybachu ty, moya myla, vybachu, vybachu,
Zasvity-no yasno svichku, nay ya ho zobachu.

Svichka horyt', svichka horyt', horyt' ta palaye,
A shmaroviz ya dyacheyka za lob vytyahaye.

– Ne byi mene, shmarovoze, nic tobi do toho,
Ya ne zrobyv z tvoyov zinkov ya nichoho zloho.