Zyto, maty, zyto, maty, zyto – ne pshenycya,
Chom divchyny ne lyubyty, koly chepuryt'sya?

Pryspiv:
Oy sama ya ne znayu,
Shcho chynyty mayu:
Chy yty, chy bresty –
Sama ne vhadayu!

Zyto, maty, zyto, maty, zyto – ne polova,
Chom divchyny ne lyubyty, koly chornobrova?

Po tim boci u toloci molodiyi chlopci,
Mene maty ne puskaye, bo v chorniy sorochci.

Po tim boci u toloci dva kameni mele,
Pytayet'sya kozak divky: "Chy pidesh za mene?"

– Ne pidu, ne pidu, z dalekoho krayu,
Budesh byty y znushchat'sya – ya rodu ne mayu!

Kamen mele, kamen mele, a koleso kreshe,
Kozachenko pravdu kaze, divchynonka breshe!