Zasvystaly kozachenky
V pochid z polunochi,
Vyplakala Marusenka
Svoyi yasni ochi.

Ne plach, ne plach, Marusenko,
Ne plach, ne zurysya,
Ta za svoho mylenkoho
Bohu pomolysya!

Stoyit' misyac' nad horoyu,
A soncya nemaye.
Maty syna v dorizenku
Slizno provodzaye:

"Idy, idy, miy synochku,
Ta ne zabaryaysya,
Za chotyry nedilenky
Dodomu vertaysya!"

"Oy rad by ya, matusenko,
Skorishe vernut'sya,
Ta shchos' miy kin voronenkyi
V vorotyach spitknuvsya.

Oy boh znav, koly vernus',
V yakuyu hodynu;
Pryimy z moyu Marusenku,
Yak ridnu dytynu!"

"Oy rada b ya Marusenku
Za ridnu pryinyaty,
Ta chy bude z vona mene,
Synu, shanuvaty?"

"Oy ne plachte, ne zurites',
V tuhu ne vdavaytes':
Zahrav miy kin voronenkyi
Nazad spodivaytes'!"