Ked ya pryshol do Nev-Yorku vnochi,
Zaplakaly moyi chorni ochi.
I sam ya sya chtody tak zastaral,
Yak ya totu vodychku preplaval.

Bo na moryu tam bida velyka,
Bo tam ne yest ani svyashchenyka.
Yak tam umre, takyi pohrib dayut:
Any yoho nych ne umolyayut.

Dadut yomu falatok olova,
A tak shmaryat matrosy do morya.
Drobny rybky m’yaso oberayut,
A kostochky po vodi plavayut.