Sluchay nebo, zemle radiy slavno!
Pryishov krestytysya Hospod' yavno.
Hotuysya, Yordane, Ty kresty, Yoane,
Vladyku vsich!

Struyi vod tekuchy, kypily dnes',
Zi strachu zatryassya Krestytel ves'.
Ne s'miye pidnesty ruky, ani znesty
Na Vladyku.

Tvorec' predvichnyi tak povidaye:
"Kresty, Yoane, tak podobaye!"
"Ne s'miyu, Vladyko! bo imya velyke
Lyakaye mya!"

Potim vodoyu holovu zlyvaye,
Vsyu sylu vorozu vidnymaye.
I zlomyv vodoyu, syloyu krestnoyu
Voroha vsich.

Se Ahnec' (vzyvaye) Bozyi stoyit',
Kotryi spasty pryishov ves' lyuds'kyi s'vit.
Hrichy vidpuskaye, holovu styraye
Zmiyevuyu.

V vydi holuba Duch sya unosyt',
Nad holovoyu Yeho sya znosyt',
Nebesa rozvodyt' i vid Otcya schodyt'
Hlas do Syna:

"Sey Syn vozlyublenyi, poslushayte!
V nim ya upodobav, usi se znayte,
Kotryi vam hotuye carstvo i daruye
Viruyuchym."