Ой сідай, сідай, коханя моє,
Бо ти не поможе плаканя твоє,
Твій велький жаль не поможе,
Бо коники стоят г’ возі
Позапрігани.

А як же би я з вами сідала,
Ищи-м няньови не дякувала,
Дякую ти, мій отче,
Мав лес до мя завсе гості,
Тепер не будеш.

Ой сідай, сідай, коханя моє...

А як же би я з вами сідала,
Ищи-м мамичці не дякувала,
Дякую ти, моя матко,
Ховала-с мя завсе гладко,
Тепер не будеш.

Ой сідай, сідай, коханя моє...

А як же би я з вами сідала,
Ищи-м сестричці не дякувала.
Дякую ти, моя сестро,
Била-с на мя завсе остра,
Тепер не будеш.

Ой сідай, сідай, коханя моє...

А як же би я з вами сідала,
Ищи-м братови не дякувала,
Дякую ти, мій брате,
Бо било в нас завсе грате,
Тепер не буде.