Muzyka wyhrawaje i żałju zawdaje,
Łyboń, sobi hadaje, szczo serce w hrudjach je.
A serce b’jet'sja, płacze w natomłenych rukach,
Wono strumkom harjaczym kriz' palci protika.

Pryspiw:
Muzyko, hraj, hraj, hraj!
Bo wże bilijut' skroni.
Ne zupynjaj szałenych palciw bih.
Wże wydno kraj, kraj, kraj
Steżyny na dołoni,
To ż pospiszaj dohraty wse, szczo mih,
Poky szcze majesz czas...

Kriz' samorobni hraty, rujiny sirych łyc',
Win znowu bude hraty pid pohljadom rusznyc'.
Czy ty, muzyko, znajesz, po komu ty w żurbi?
S'ohodni ty zahrajesz, a zawtra po tobi.

Pryspiw

...A szczo ż to ja?
Os', szczo dobri łjudy:
Ja huljaju, benketuju
W nediłju i w budeń.
A wam nudno! Żałkujete!
Jej-bohu, ne czuju.
I ne kryczit'! Ja swoju p’ju,
A ne krow łjuds'kuju!

Pryspiw

Poky szcze majesz czas... (4)
Poky szcze majesz...