Skaży, swynja, czomu ty neszczasływa?
Takyj korotkyj twij swynjaczyj wik.
Chiba komus' pohane ty zrobyła,
Szczo majesz prawo żyty tilky rik?
Kwasni pomyji i szczuri na szyji,
Zakryły dweri, ne puskajut' w tuałet,
To łjudy hriszni i u ws'omu wynni,
Szczo pidrywajut' twij awtorytet.

Pryspiw:
Swynja, swynja, łjubow moja!
Swynja, swynja, łjubow moja!

Kołys' ty buła małeńkym porosjatkom,
Ja z nasołodoju dawaw tobi pid chwist
Sołomy j sina, dywywsja za porjadkom,
Swyńoju stała ty na Wełykyj pist.
Poczuła ryłom, szczo nadchodjat' swjata,
Prożyła rik, a zawtra wże kinec',
Swynjacza dolja – neszczasna i prokljata,
Kowbasy, kyszky, salceson, chołodec'.

Pryspiw

Dawaj pojidem w Indiju z toboju,
Bo tam indijci sała ne jidjat',
I zaberemo wsich swynej z soboju,
Teper my razom, towarysz, druh i brat.
Swynja posłuchała i sumno promowljaje:
"Zakon pryrody ne powernesz nazad,
I zawtra wranci krow mene załljaje,
Tobi bażaju ja Wesełych Swjat!"

Pryspiw (2)