Łety, moja dumo, u tuju chwyłynu,
Łety że skorisz, ne barys'.
Łety, moja dumo, u tuju chatynu,
De słuchaw ja pisnju kołys'.

U tij chatyni żyła tam diwczyna,
A może żywe, to wkłonys'.
Skaży jiji słowo bołjucze, jak rana,
Szczo ja wże ne toj, szczo kołys'.

Sumnije mij pohljad i hołos mij tychne,
Morszczyny pokryły czoło.
Powoli w newoli sywije mij wołos,
A serce, mow teren, wrosło.

Łety, moja dumo, skaży chaj ne tużyt',
Szczob hirkiji slozy ne łyłys'.
Skaży chaj ne tużyt' i inszoho łjubyt',
Bo ja wże ne toj, szczo kołys'.