Henerały prychodjat' w biłyj swit na switanku,
Jak usi chłopczaky wyrostajut' u snach,
I do nih ne kłade dolja jim samobranku,
A ważkyj i ne błyz'kyj kriz' istoriju szljach.

Pryspiw:
Henerały, henerały – zołoti epołety,
Wse mynaje mow dym peremoh i bojiw.
Imena waszi hordi ne zabuty, ne sterty,
Wyp’jem czarku za was, henerały moji.

Łejtenanty bezwusi, wczyłys' wy wojuwaty,
Nadrywajuczy żyły na kraju kożnu myt',
I diwczat syńookych, wy chotiły kochaty,
I drużyn mołodych ne wstyhały łjubyt'.

Czerez treba i muszu, kriz' doszczi i derżawy,
Wy sołdatiw weły, berehły jak syniw,
I minjały lita, na mundyry i sławu,
I za druziw dijszły chto dijty ne zumiw.

Pryspiw

Za wesnoju i litom pidkradajet'sja osiń,
I sywijut' jak dolja hordi sylni mużi,
I smijet'sja jim wdjaczno nad krajinoju prosyń
Znow stojat' henerały na ostannij meżi.

Pryspiw