Oj na Iwana, na Kupała
Wyjszła Marijka, jak ta pawa.

Na nju mołodci zahljadajut'sja,
Prywitatysja stydajut'sja.

A toj Iwan ne wstydawsja,
Wzjaw za ruczeńku ta j zwitawsja:

– Marijko moja, duszko moja,
Spodobałosja łyczko twoje.

Oj ne tak łyczko, jak ty sama,
Jak na paperi malowana.

Jak na paperi, na łystoczku,
Czorneńki browy na sznuroczku.