Jichaw kozak na wijnońku,
proszczaw swoju diwczynońku:
"Proszczaj, ridneńka, czornobryweńka,
ja jdu w czużuju storonońku. (2)

Dajmy, diwczyno, chustynu,
może, ja w poli zahynu.
Nakryjut' oczi temnoji noczi,
łehsze w mohyli spoczynu".

Dała diwczyna chustynu,
kozak u boju zahynuw.
Nakryły oczi temnoji noczi,
łehsze w mohyli spoczynuw.

A zliji łjudy nasyłu
wzjały neszczasnu diwczynu.
Tam sered polja hnet'sja topolja
ta j na kozac'ku mohyłu.