1
Napewno kożen z nas sobi dawaw pytannja
Szczo wono take oto kochannja
Nawiszczo isnuje, czerez ńoho strażdajem
Czomu zastawljaje płakaty w czaszku z czajem
Ty ne możesz jisty, ne możesz spaty
I rozumijesz, na łjubow twoju jij naczchaty
I szczob ty ne robyw c'oho ne zminyty
Bo ne możływo zmusyty jiji łjubyty

2
Posered noczi prokydajeszsja i robysz sobi kawu
Ty dumajesz pro neji – pro swoju kochanu
Beresz do rota cyharku i mowczky strażdajesz
Bo ty jiji kochajesz, łysze odnu kochajesz
Niczoho ne porobysz, wona kochaje ne tebe
I ty widczuwajesz jak rwet'sja serce twoje
Ty ne choczesz bilsze żyty, choczesz sebe wbyty
Rozumijesz szczo na c'omu switi tobi bilsz niczoho robyty

3
I może kołys' wona zrozumije
Szczo ty kochaw jiji tak, jak nichto bilsz ne wmije
Szczo kochannja twoje buło czyste j prozore
Szczo wona wtratyła szczastja, a oderżała hore
Możływo nawit' schocze buty z toboju
Ta ty c'oho ne schoczesz, wona ż zawdała bołju
Ta ce bude ne zaraz, bo zaraz ty strażdajesz
Za neju odnijeju slozy wpuskajesz

Pryspiw:
Kochannja – ce te szczo wywodyt' nas z sebe
Sztowchaje na wczynky dywni
Kochannja dlja mene nemożływe bez tebe
Bo ty dlja mene jedyna
Kochannja – ce syła, koły kochajut' oboje
Koły jichnje kochannja rozdilne
Kochannja strażdannja dlja mene bez tebe
Wono dlja mene protywne