– Szczedryj weczir, na swjatyj weczir,
Cy je doma pan hospodar?
Słuhy każut': "Nema doma".
– A ja znaju, szczo je doma,
Sydyt' sobi konec' stoła,
Konec' stoła tysowoho,
Koło chliba pszenycznoho,
Koło pani mołodoji,
Koło ruczky zołotoji.
Na nim szubka szubałewa,
A w tij szubci kałytoczka,
A w tij kałytoczci sto czerwonych.
Cemu, tomu po czerwonomu,
A wam, didam, po jajcewi,
A wam, babam, po kołaczewi,
A wam, diwoczkam, po winoczku,
A nam, chłopcjam, po bochancewi.
Szczedryj weczir, na swjatyj weczir.
Buwaj że zdorow, pane hospodarju,
Ta buwaj że zdorowa, j hospodyne.