Jak szcze ne buło poczatku swita,
To szcze ne buło neba, ni zemli,
A łyszeń buło szyroke more.
A na tim mori jawir zełenyj,
Na tim jawori try hołuboczky,
Try hołuboczky radu radyły:
– Jak by my, brattja, swit postawyły?
Oj chodim, brattja, aż na dno morja
Ta tam dobudem dribnoho pisku.
Tot pisok dribnyj posijem wsjudy,
– Ta-wstane z neho swjata zemłycja,
Ta bude tamky zołotyj kamiń,
Z toho kaminnja to bude sonce.
To bude sonce i misjac' jasnyj,
Rum’jana zorja j zwizdy prekrasni.