Wykonawca: Rodynno-pobutowi pisni
Słowa i muzyka: народні |
Czom dub ne zełenyj?
Bo tucza prybyła.
Kozak newesełyj –
Łychaja hodyna.
Jak że ż meni, łjudy,
Zełenomu buty?
Buw na meni moroz
Wełykyj da łjutyj.
Jak że ż meni, maty,
Wesełomu buty?
Łjubyw diwczynońku, –
Berut' jiji łjudy.
Łjubyw diwczynońku, –
Berut' jiji łjudy,
Meni, mołodomu,
Parońky ne bude.
Ja, bidnyj syrota,
Na tyn pochyływsja.
Wże łjudy howorjat':
– Horiłky napywsja...
Oj dywni wy łjudy,
Szczo osużdajete:
– Tuha na serdeńku,
A wy ne znajete.
Odna meni tuha
Bez myłoho druha,
A druhyj mij żałju,
Szczo rodu ne maju.
Buły, buły łuhy,
Teper wse obłohy,
Buło pryjatelstwo,
Teper wse worohy.
Żurbo ż moja, żurbo,
Żurbo prokljataja!
Naważyłas' mene
Nawiky zżuryty,
Naważyłas' mene
Nawiky zżuryty,
Naważyłas' mene
Iz swita zhubyty.
A ja tobi, żurbo,
Ta j ne piddajusja,
Pidu do korszomky,
Horiłky nap’jusja.
Ałe czohos', brate,
Horiłka ne p’jet'sja,
Kraj moho serdeńka,
Jak hadyna w’jet'sja.
Ta łjuta hadyna
Wes' swit izłazyła,
Kraj moho serdeńka
Hnizdo sobi zwyła.
Nene ż moja, nene,
Oj sjad' koło mene,
A wkłady ruczynu
Ta j za pazuszynu.
Zakłady ruczynu
Ta j za pazuszynu,
A wyjmy izwidty
Tu łychu hadynu.