Oj chodżu ja, chodżu,
Jak ta rybka w’jała:
Dała-s' mni łjuboszczi,
Diwczyno kochana.

Oj powij, witrońku,
Miż wysoki hory.
Ta rozwij, roznesy
Tjażki żali moji.

Ta zanesy ż ty jich
Do myłoji moji.
Ta postaw, położy
Na serdeńku jiji.

Ta naj wona znaje,
Szczo zo mnoju dije,
Tuha hołowońci,
I serdeńko mlije.

De ż ty wyjiżdżajesz,
Mij syzowyj orłe?
Chto ż mene, mołodu,
Do sebe pryhorne?

Pryhortajsja, myła,
K zełenomu dubu,
Łysz ne każy prawdy
Swojemu nełjubu.

Jak że ż meni, myłyj,
Prawdy ne skazaty?
Stoju weczir, druhyj,
Tebe ne wydaty.

Stoju weczir, druhyj
Kraj twoho wikoncja,
Wmyjusja slozamy
Szcze j do schoda soncja.