Nepodalik wid Ł'wowa je seło –
Krotoszyn nazywajet'sja wono.
Żywut' u ńomu łjudy – trudari,
Pracjujut' wid zori i do zori.

I narodywsja ja u cim seli,
De ridna kożna steżeczka meni.
De myli sercju i stawok, i połe,
Płakuczi werby i sadky dowkoła.

Pryspiw:
Krotoszyn – seło bilja Ł'wowa.
Krotoszyn – seło switankowe.
Dytynstwo i juni roky tut projszły.
Czariwne ta myłe,
Wesełe i szczyre –
Załyszyt'sja w serci zawżdy!

Żywut' u ńomu moji bat'ko j maty.
Do nych chotiw by czasto pryjiżdżaty.
Ne hniwajtes', ridneńki, was błahaju,
Szczo, może, czasto dim swij załyszaju.

Zabut' duszi ne sudżeno nikoły
Ocju sternju, szczo w bosi nohy kołe,
I ruky mamyni natrudżeni taki,
Szczo niżyły i wranci, i wnoczi.

Pryspiw

Na serci smutok, radist' i peczal.
Żyttja-dorohy kłyczut', kłyczut' w dal.
Roky łetjat', nemowby uwi sni,
A w nebi syńomu kurłyczut' żurawli.

Pryspiw