Mij Łwiw

U dałekim trynadcjatim wici
Ot i spało na dumku take:
Ne na deń, ne na dwa – na stolittja
Korol misto dlja syna zwede.

Buduwały, płekały, rostyły,
Dohljadały jak małe dytja.
Łjudy kazku iz mista zrobyły –
Teper b’jetsja u ńomu żyttja.

Pryspiw:
Teper u mene je Łwiw.
U mene ty odyn.
Tebe ja ne załyszu –
Tebe ja duże ljublju.

Nahori majem Zamok Wysokyj,
A nawkoło sady i haji.
Płoszcza Rynok – tam ratuszi spokij
Stereżut łewy kam’jani.

Dali cerkwy, teatry, muzeji –
Zawitajte chocza ż by na myt!
I bez Łwowa – stołyci mojeji
Wy ne zmożete bilsze prożyt.

Pryspiw