Spyt' nebo, ja niczoho ne baczu
Na błakytnomu foni i niczoho ne czuju
Ta jakszczo podumaty, to nema szczo wtraczaty
Narano wse nakryjet'sja, ja znowu zanud'huju
Wsi żywemo u switi, jakoho ne znajemo
I znaty ne choczemo, szczo też nepohano
Bo bołyt' hołowa i wid toho, szczo baczu
Chocza w inszyj wymir meni szcze zarano

Pryspiw:
Ja ne baczu kolorowych sniw...

Nawkoło wsi chwori na paranoju
Spiwajut' bezhłuzdi pisni pro kochannja
W cych pisnjach wse sopływo, jak u likarni
A kochannja rymujet'sja zi słowom strażdannja
Wsi ubohi nasprawdi ne możut' kochaty
Ta j strażdaty z nych też nichto ne wmije
Jich wystarczaje tilky na kuchonni rozmowy
Pro te, chto skilky hroszej namyje
A ja choczu żyty, szczob sonce u wikna
Diwczata u dweri i kryła na spynu
Szczob p’jani żłoby ne wczyły bat'ka
Jak jomu treba robyty dytynu
Szczob rano ne treba buło prykydaty
Skilky tobi załyszyłos' żyty
I szczob nawkoło ne buło nikoho
Koho b zachotiłosja matom pokryty

Pryspiw

Ne wtraczaj swoho żyttja ani dnja
Wir tilky sobi – wse insze majacznja
Ne spy koły nawkoło kypyt' tusnja
Ty unikalnyj tak samo jak i ja

Pryspiw