Rozproszczawsja striłec' iz swojeju ridneju
I pojichaw w dałeku dorohu –
Za swij ridnyj kraj, za kozac'kyj zwyczaj,
Jszow u bij za swoju peremohu.

A witer kołysze wysoku trawu,
Mołodyj dub dodołu schyływsja,
Łystjam szełestyt', wbytyj striłec' łeżyt',
Joho konyk nad nym zażurywsja.

Oj ty, konju, mij konju, ne stij nadi mnoju,
Ja połeżu na zemli newkrytyj.
Ty biży, konju mij, skaży neńci ridnij,
Szczo ja za Ukrajinu ubytyj.

Nechaj bat'ko i maty, i sestry, i braty –
Nechaj wony za mnoju ne płaczut'.
Ja u stepu łeżu, po Wkrajini tużu,
Czornyj kruk nadi mnoju wse krjacze.

Rjady ż za rjadamy strilci jdut' połkamy,
Do pochodu harmaty jim hrajut'.
A za jichnju czest' łysz berezowyj chrest,
Dribni slozy na zemłju spadajut'.

Rozproszczawsja striłec' iz swojeju ridneju
Ta j pojichaw w dałeku dorohu –
Za swij ridnyj kraj, za kozac'kyj zwyczaj,
Jszow u bij za swoju peremohu.