Hrymyt' Perunycja, sypłe żywycju
Na naszi pasznyci i naszi łycja.
Serdyt' Perunycja ta j na Peruna:
"Czom ty znow na wijni, a ne udoma?"
"Słuchaj, Perunyce, łjuba mja żono,
Woroh sy nastupaje orużonno,
A chto ż pidijme mecz suproty tatja,
Chto zachyszczatyme Ridne Bahattja?"

Pryspiw:
"Podaj, Perunyce, topor mij – krycju,
Pusty, Perunyce, wnyz błyskawycju.
Chaj żony wojiniw Tebe wszanujut',
Jak Ty mene, swojich łehiniw łjubljat'".

Wzjała Perunycja twerdu koczerhu,
Pustyła na Zemłju błyskawyc' czerhu.
"Raz tak, Perune mij, sobi dozwołju
Pity na tu wojnu razom z Toboju".
Piszła Perunycja w tan na woroha,
Pobyła syłu worożu mnohu.
Dijszła do Peruna, nyz'ko wkłonyła,
Orużżja w zbruju jomu włożyła.

Pryspiw