Oj u poli żyto kopytamy zbyto.
Pid werboju zełenoju kozaczeńka wbyto.
Nawik potemniły joho syni oczi,
Oj zabyły kozaczeńka worohy toj noczi.

Wkrały kytajeczku, rozdrały onuczi,
Spłjundruwały, poznuszczałys' nedowirky suczi.
Nichto ne zapłacze, nichto ne zchoronyt' –
Nema ridnych, ani druziw u pustych choromach.

Oj ne wyjszła myła i ne hołosyła –
Wona kynuła j pobihła pid insziji kryła.
I ne bude pomsty, i ne bude sudu,
Bo chworijut' na czerstwotu ukrajins'ki łjudy.