Obrywajut'sja zwilna wsi puta,
Szczo w’jazały nas z dawnim żyttjem;
Z dawnich brudiw i dumka rozkuta –
Ożyjemo, braty, ożyjem!

Ożyjemo nowym my, powniszym
I łjubow’ju ohritym żyttjem;
Czerez chwyli mutni ta burływi
Do szczasływych krajiw popływem.

Czerez chwyli neszczast' i newoli,
Mymo bur, peresudiw, obmow,
Popływem do krajiny swjatoji,
De braterstwo, i zhoda, j łjubow.

Nasza cil – łjuds'ke szczastja i wolja,
Rozum władnyj bez wiry osnow,
I braterstwo wełyke, wseswitnje,
Wilna pracja i wilna łjubow!

Treba twerdo nam w boju stojaty,
Ne ljakat'sja, szczo wpaw perszyj rjad,
Chocz po trupach napered stupaty,
Ni na krok ne wertatysja wzad.

Se ż ostannja wijna! Se do boju
Czołowictwo zi zwirstwom staje,
Se poborjuje wolja newołju,
"Carstwo boże" na zemłju zijde.