Czerez Kyjiw na Wkrajinu bytyj szljach czornije,
Jak zhadaju brata swoho – samo serce mlije.

Zrujnuwały Ukrajinu czerwoni czekisty,
Znuszczajut'sja nad narodom kljati komunisty.

Z cerkow naszych porobyły katranniji sali,
Ne damo my nad narodom tak znuszczatys' dali.

A my, brattja-ukrajinci, kozac'koho rodu,
My poljażem za Wkrajinu, jiji czest', swobodu.

I zamaje stjah pobidy w nas nad hołowamy,
Rozirwemo wrażi jarma, rozkujem kajdany.

Pasło diwcza try korowy popid haj izkraju,
Nadybało mohyłoczku, zapłakało z żałju.

Bo zhadało brata swoho, szczo zahynuw w boju,
I joho des' pochowały, des' u czystim poli.

Zwyła winczyk barwinkowyj, Bohu pomołyłas',
I mohyła ne ta stała, niby zwesełyłas'.