– Pusty m’ja (2) nechaj hljanu,
Jaka harna diwocza krasa.
W neji zir czariwnyj, obnimiłyj,
Po płeczach rozpuszczena kosa.

– A ty jidesz, mene pokydajesz,
A ja wirno łjubyła tebe.
Spohadaj łysz ostannje proszczannja,
Howoryw, szczo ne łyszysz mene.

– Wirju, wirju, diwczyno ridnaja,
Szczo ty szczyro łjubyła mene,
Teper muszu służyty Wkrajini,
Czy ż nawik pokydaju tebe?

Stane wolja, woskresne Wkrajina
J zasijaje nam sonce w stepach
I ne bude wże bilsze strażdannja
Po worożych moskows'kych tjurmach.