U lisi, lisi temnomu, sered pachuczych traw
Łeżyt' striłec' ranenyj, łeżyt', nenacze wpaw.
Wse tychsze, tychsze, tychsze junac'ke serce b’je,
I znowu deń mynaje, i znowu nicz bude.

I krow jomu hamujut' joho wirni druzi,
I liky prykładajut', a win nenacze w sni.
Wse tychsze, tychsze, tychsze junac'ke serce b’je,
I znowu deń mynaje, i znowu nicz bude.

Jakyj czudowyj weczir, jakyj czudowyj czas,
Biżyt' jakas' diwczyna, biżyt' wona do nas.
Wse tychsze, tychsze, tychsze junac'ke serce b’je,
I znowu deń mynaje, i znowu nicz bude.

Prybihła do myłoho, myłomu howoryt':
"Oj myłyj, serce moje, oj szczo ż w tebe bołyt'?"
Wse tychsze, tychsze, tychsze junac'ke serce b’je,
I znowu deń mynaje, i znowu nicz bude.

"Bołyt' mene serdeńko, szcze j prawaja ruka,
Zranyła hostra kulja, kulja bolszowyka".
W nediłju duże rano, jak woron zakryczaw,
Zapłakała diwczyna jak chłopec' umyraw.
Wse tychsze, tychsze, tychsze junac'ke serce b’je,
I skoro deń mynaje, i znowu nicz bude.