Szepotiła kazku nam w dytynstwi maty,
Jak sadyw duboczka bat'ko bilja chaty,
Jak wona płekała tepłoju slozoju,
I jak ris duboczok z kożnoju wesnoju.

Jak, buło, żachałas' maty sered noczi,
Jak wona do ranku ne zmykała oczi.
Sjade kraj wikoncja, wyhljada ta słucha,
Bo, zdajet'sja, bat'ko w szyboczku postuka.

Tam, des' za Sybirom, każut', schodyt' sonce,
Łystjaczko iz duba stukaje w wikonce,
A za soncem witer nese chmaru siru,
Odyn tilky bat'ko ne werta z Sybiru.

Oj, dube, mij dube, dube mij, duboczku,
Odjahnu na tebe bat'kowu soroczku,
Tu, szczo wyszywała moja ridna maty,
Tu, szczo ne pryjszłosja bat'kowi wdjahaty.

Chaj sjajne do mamy u pryhasli oczi
Łystjaczko iz duba kriz' zymowi noczi,
Toż pryjmy wid mene wyszytu soroczku,
Nahadaj nam bat'ka, dube mij, duboczku.

Oj, dube, mij dube, dube mij, duboczku,
Odjahnu na tebe bat'kowu soroczku,
Tu, szczo wyszywała moja ridna maty,
Tu, szczo ne pryjszłosja bat'kowi wdjahaty.

Tu, szczo wyszywała moja ridna maty,
Tu, szczo ne pryjszłosja bat'kowi wdjahaty...