W szyrokij dołyni zwizda sja jawyła,
De Preczysta Diwa-maty syna porodyła.

Jak’ho porodyła, tak’ho spowywała:
– Łjuljaj, łjuljaj, mij synoczku, a ja budu spała.

– Spy, moja mamunju, chocz odnu hodynu,
A ja pidu ta do raju, prynesu perynu.

– Synu ż ty, mij synu, de ż ty to hoden,
Iszcze nema dwi hodyny, jak ty buw narodżen.

– Mamo ż moja, mamo, odyn ja to hoden,
Sotworyw ja nebo j zemłju, niż ja buw narodżen.

Zijszow anheł z neba, stoczyw boczku wyna,
Wsich pastuszkiw poczastuwaw ta szcze ponapuwaw.

– Pyjte, pastuszata, do Bożoji woli,
Bo to syna rożdenoho j Materi Bożoji.

Pastuszata pyły, Bohu sja mołyły,
Na kolincja powkljakały, Bohu poklin dały.