Wpały rosy na pokosy,
Zaswityłysja nawkoło.
Tam diwcza chodyło bose,
Biłu niżku prokołoło.

Zhynut' rosy, jak nad switom
Soneczko zijde bahrjane,
Kraplja krowi samocwitom
U joho prominni stane.

Bili rosy – to kochannja,
Szczo żywe łysz do switannja;
Krow, szczo w sonci ne poblidła, –
To łjubow prawdywa j switła.