Skilky szcze pływty tudy, wże ne wystaczaje sył.
Oczi stomłeni, sumni, błahajut' widpoczyty.
Tak dałeko dywnyj kraj, nazwa jomu Rok-n-roł.
Ta ne toj, szczo na zemli, ta ne toj, szczo pid wodoju.

Tam woda, swiża rosa, tepłyj perłystyj pisok.
Sonce niżno obijmaje, wyczawłjujuczy sok.
Pestyt' zakołysływo muzyky czariwnyj zwuk,
Rok-płanet wicznyj parad, ekspresywnyj zorepad.

Bahato ne dopływe, ty ne płacz, moja sestra.
Rizni doli u łjudej tworczych – żyttja, zabuttja.
Twoji slozy – tjażkyj sum, tych koho z namy nema.
Sypłe z neba sribnyj hrad, depresywnyj zorepad.