Deń mynaje, nicz mynaje,
Szczo buło te zabuwaju.
Ja sidaju w swij litak,
Łeczu w nebo, jak toj ptach.
Wilnyj ptach w bażannjach, mrijach,
Bez widznak swojich na kryłach,
A druh kraszczyj to je nebo.
Nu a bilsze i ne treba.

Pryspiw:
Ja łeczu, łeczu litaju,
Ja szczasływyj tam, ja znaju.
W nebesach ja wilnyj ptach,
Tam widsutnij siryj żach.
Ja łeczu, łeczu, litaju,
Ja szczasływyj tam, ja znaju.

Zori switjat', misjac' sjaje,
Ranok jde i nicz mynaje,
Widczuwaju kożen raz
U polotach wsich ekstaz.
Ni, ja zowsim ne sumuju,
Bo krasu tam baczu, czuju.
Mij druh kraszczyj to je nebo,
Nu a bilsze i ne treba.

Pryspiw (2)