W duszi mojij ne zhas, szcze sjaje obraz twij,
Jak tilky strinemos', twij pohljad czariwnyj
W meni benteżyt' krow.
A pro łjubow twoju, dałekyj druże mij,
Ne marju ja wnoczi, w rozpuci nawisnij,
Naszczo meni twoja łjubow?

Pryspiw:
Ja zustriczi ne żdu, ne choczu ja rozbyt'
Twir mrij mojich swjatych i w serci pohasyt'
Wohoń żyttja moho, mij raj.
I ty ne żdy, i tworu mojich mrij,
Szczo bohom staw meni w budenszczyni sumnij,
Rukoju hrisznoju swojeju ne zajmaj.

Ty w carstwi mojich mrij wwyżajeszsja meni
Takym prekrasnym u takij wysoczyni,
Jakoji w dijsnosti szukat' szkoda.
Twij obraz – to mij raj, ja tak łjubłju joho,
Jak toj fanatyk łjubyt' bożestwo,
Szczo swityt' des', mow zirońka blida.

Pryspiw (2)