Załyszu napewno mynułe bez żałju, krok sobi nazustricz ja zrobłju.
Spytaju, u tyszi: "Jak buty? Szczo dali? De toj szczo łjubłju?"
Na meżi nadiji, ja czekaty budu, snowydinnja ożywut'...

Pryspiw:
Zupynju myt' minływu,
Sercju dam sliz harjaczych
I tuman nam jak łoże prostełju.
Bez wohnju nicz zihriju,
Sum jak popił rozwiju
I sobi ja ziznajus', szczo łjubłju.

Wydinnja roztane, jak potjah w tumanach, myt' na deńci sercja zbereżu.
Spytaju u tyszi: "Kochannja – omana? Czom za nym tużu?"
I kriz' son nenacze, znowu ja pobaczu wse, szczo stałos' na jawu...

Pryspiw

Zupynju myt' minływu,
Sercju dam sliz harjaczych
I tuman nam jak łoże prostełju.
Bez wohnju nicz zihriju,
Sum jak popił rozwiju
Wse zrobłju szczob ty baczyw, szczo łjubłju...