Odyn naodynci. Wsi nawkoło
Zołotoordynci, u czużij chatynci.
Ty naodynci i sam sebe pytajesz, szczo robyty majesz.
Ty naodynci, z kym howoryty, koho słuchaty, sam sobi Andrjucha.
Ty naodynci, dni taki powilni.

Pryspiw:
Nu, dawaj! Tełefon mij! Dzwony! Dzwony! Dzwony!
Nu de wsi wony, de wsi wony je?
Nu dawaj! Ne mowczy! Nu! Dzwony! Dzwony! Dzwony!
Osobystyj Wawiłon
Now You’re Alone.

Odyn naodynci wse, szczo majesz – smittja twoje.
Ty naodynci – chto ż teper tobi nastrij psuje?
Wse, szczo łyszyw na potim, mar’jany dym i popił
Wohnjanu wodu pyw mij pył,
Ta pam’jati ne wtopyw.

Pryspiw

Dobroho ranku, porożni pljaszky,
I do pobaczennja, wypiczka j kawa!
Wsi nedobyti dobyw hłeczyky, horszky,
Aj mołodczynka, aj krasawa!
Szwydke horinnja nerwowych klityn
Wychid nazowni posered noczi.
Uwahy choczesz, jak tamahoczi,
Koły ty naodynci, koły odyn.

Pryspiw (2)