Oj u sadu, sadu, sadu-wynohradu.

Pryspiw:
Radujsja!
Radujsja, zemłe,
Syn Bożyj narodywsja!

A u tomu sadu sywyj konyk hraje.
A do toho konja nichto ne prystupyt',
A tilky prystupyt' mołodyj Iwanko.
Iwanko prystupyw, sidełeczko nakław,
Sidełeczko nakław, sam siw ta j pojichaw,
Sam siw ta j pojichaw aż do koroliwny.
Sydyt' koroliwna, dribni łysty pysze,
Dribni łysty pysze, ważkym duchom dysze.
– Oj zdorowa, diwko, diwko-koroliwno!
Oj czy budesz meni wirnoju żonoju,
Wirnoju żonoju, matinci słuhoju?