Oj rano, rano kurońky piły.

Pryspiw:
Oj daj, Boże!

Ja szcze ż bo ransze Hanusja wstała,
Hanusja wstała, try swiczky wsukała:
Pry odnij swiczci łyczko wmywała,
Pry druhij swiczci w sukni sja wbyrała,
Pry tretij swiczci piszła po wodu,
Piszła po wodu w wysznewyj sadok.
Nadybaw jiji ba j droben doszczyk.
Stała ona sy pid kałynoczku,
Na tij kałynci sywa zozulka.
– Oj kuj, zozulko, oj kuj raneńko,
By-s moji brattja ja pobudyła.
Ja wstańte, braty, ta j ne łeżite,
Oz'mit' topirci ja w haj pidite
Ta j poszczybajte turowi rohy,
Ta j zanesit' jich do moji switłońky,
Ta j prybyjte jich ta j do stinońky.
Ja budu na nych szaty wiszaty,
Dorohi winci Hanusi-diwci.