Żała Hannusja szowkowu trawu,

Pryspiw:
Po zori,
Hej, po zori, po misjacewi jasnomu!

Ta j zahubyła zołotyj persteń.
Kłykała wona swoho bateńka.
Bateńko pryjszow, perstnja ne znajszow.
Żała Hannusja szowkowu trawu
Ta j zahubyła zołotyj persteń.
Kłykała wona swoju matinku.
Matinka pryjszła, perstnja ne znajszła.
Żała Hannusja szowkowu trawu,
Ta j zahubyła zołotyj persteń.
Kłykała wona swoho myłoho:
– Szukaj, myłeńkyj, szukaj perstenja.
Myłeńkyj pryjszow, perstenja znajszow.