Czyj że to płużok najrancze wyjszow?

Pryspiw:
Hej, daj, Boże!

Naszoho pana hospodareńka,
Hospodareńka czom Tymcuneńka.
W ńoho wołońky wse połowiji,
Ja czepyhońky wse zołotiji.
Swjatyj Nykoła za płuhom chodyt,
Swjatyj Mychajło wołońky honyt,
Sam mu Hospod' Boh rillju wsiwaje,
Ja Bożyj mu Syn powołoczaje,
Bożaja Maty jim jisty nosyt.
Ej nosyt, nosyt, wse Boha prosyt.
– Zarody, Boże, hustoe żnywo,
Hustoje żnywo, rjasni snopońky,
Rjasni snopońky, husti kopońky.
Daj że ty, Boże, syw konyczeńka,
Żeby-s nym jizdyw meży kopońky,
Jak misjaczeńko meży zwizdońky.
Daj że ty, Boże, na dwir szczisteńko,
Na dwir szczisteńko, w dim zdoroweńko.
Daj że ty, Boże, w horodi zeło,
W horodi zeło, doma weseło.
Daj że ty, Boże, w horodi ziłlja,
W horodi ziłlja, doma wesiłlja.
Buwaj że zdorow, hospodareńku,
Ne sam z soboju, z swojow żonoju,
I z ditoczkamy ja z kwitoczkamy,
I z usim domom, z Hospodom Bohom.