Stojit my, stojit switłońka nowa,

Pryspiw:
Hej, daj, Boże!

A w tij switłońci, hej, hazdyneńka,
Hej, hazdyneńka na im’ja Anna.
Wna sobi chodyt, z czeljadju howoryt,
Z czeljadju howoryt, w kwatyrku sje dywyt.
Dywyt sje, dywyt w czystoje połe,
W czystoje połe, pid temnyj lisok.
Oj wismotriła dywnoje zwirja,
Dywnoje zwirja, tura-ołenja,
Na hołowci ż ’mu dew’jat' rożeczkiw.
Oj kryknuła ż wna na swoji słuhy:
– Służeńky moji najwirnisziji!
Berit że sobi szowkowi sity,
Druhi zaberit jasneńki striły;
Oj wychodite w czystoje połe,
W czystoje połe, pid temnyj lisok.
Jedni ż zawerżte szowkowi sity,
Druhi zastrijte jasniji striły,
Czej spijmajete dywnoje zwirja,
Dywnoje zwirja, tura-ołenja.
Jak spijmajete, widrazu wb’jete,
Widrazu wb’jete, rohy zszczybete,
Rohy zszczybete, szubu zdojmete.
Oj prynesete ta powisyte,
Ta powisyte w nowij switłońci,
W nowij switłońci ta na stinońci.
Wse ż toto bude, hej, hazdynońci,
Hej, hazdynońci na im’ja Anni.