Pane hospodarju, wstawaj z posteli!

Pryspiw:
Oj daj, Boże!

Wstawaj z posteli, odczynjaj dweri!

Rozstawljaj stoły wse tysowiji,
Steły skatertky wse krupowiji,

Kłady kałaczi z jaroji pszenyci.
Budjat' że tebe aż troje hostej:

Szczo perszyj host'o – jasen misjacju,
A druhyj host'o – krasne soneczko,

A tretij host'o – droben doszczyku.
Czym sja pochwałysz, jasen misjacju?

– Oj jak ja zijdu koło piwnoczi,
To zradujet'sja wwes' zwir u lisi.

Czumak u dorozi, chudoba w wozi,
Chudoba w wozi i ryba w wodi.

– Czym sja pochwałysz, krasne soneczko?
– Oj jak zijdu w nediłju rano,

Zadzwonjat' w cerkwach, w cerkwach, kost'ołach.
Czym sja pochwałysz, droben doszczyku?

– Oj jak ja wpadu tryczi u maju,
To zradujet'sja żyto, pszenycja,

Żyto, pszenycja j wsjaka pasznycja.
A za cym słowom to buwaj zdorow,

Ta ne sam z soboju, z dit'my, żonoju,
Z dit'my, żonoju ta z czeljadkoju,

Ta z czeljadkoju i z chudibkoju.
Dożdały cych swjat, swjatkujte zdorowi.