Wona buła ni te, ni se,
Diwczys'ko tak sobi,
Wona buła "parłe franse"
I hrała na trubi.
Wona chodyła u dżynsach,
Pałyła cyharky,
U neji ż bat'ko buw iz tych,
Kotri keriwnyky.

Jiji kochały chłopczaky
I byłysja wserjoz,
Pid jiji wikna unoczi
Nesły bukety z roz.
I nawit' Romka "Wodołaz",
Szczo wunderkindom buw,
Jiji tak pokochaw, szczo raz
Iz dachu wnyz strybnuw.

Wona ż nikomu ne dała
Pidstaw czy obicjań,
Wona kazała wsim, szczo "ja
Nasprawdi sprawżnja drjań".
I tilky dechto iz diwczat
Pro neji znały wse,
U neji ż bat'ko buw iz tych,
Kotri "parłe franse".

I jakos' w szkołu ne pryjszła
Wona u kotryj raz,
A czerez tyżdeń nowyna
Wes' skołychnuła kłas:
Szczo jichnja Łiza-koszenja
Des' znjuchałas' z kotom,
I zamist' szkoły nadurnjak
Potrapyła w durdom.

Z likarni wyjszła czerez rik
Jakojus' inszoju,
Jiji ż tatus' tym czasom wtik
U Juhosławiju.
Odnym odna żyła wona,
I buło jij nezłe,
Jiji ż widwiduwały ti,
Kotri "franse parłe".

I tak mynaw za rokom rik,
To lito, to zyma,
Ta ot roky wzjały swoje,
I ot wona sama.
I wzjawszy raz do ruk albom,
Szczob zupynyty czas,
Wona switłynu w nim znajszła,
De Romka "Wodołaz".

Chocz szljach nahoru nełehkyj,
Wona uperto jde
Tudy, de lis roste z anten
I hurkit liftu de.
I, stawszy na kraju stiny,
Jiji usju trjase, –
Wona zrobyła krok wpered –
J kinec' "parłe franse".