Taki smiływi mriji, taki słowa pusti,
A pro diji kraszcze pomowczymo.
I wże ziw’jała farba na połotnach majstriw,
Jim na zminu czorno-biłe kino.
Ałe pryjszow toj czas,
Szczob hostryty meczi,
Kynuty wykłyk pit'mi
I rozczynytys' w noczi.

Pryspiw:
Wilni, jak witer,
Na zmyłenych konjach mczat'sja u dal
Wojiny switła,
Zim’jati łaty, poszczerbłena stal.
I ne odyn załyszywsja u rankowij imli
Wmerty, szczob znow narodytys'
Na hrisznij zemli.

Take widważne serce, taka widważna krow,
Szczo ne bojit'sja ni mecziw, ani strił,
Ałe zminyłas' zbroja, toj czas dawno projszow,
Teper tebe znajdut' w optycznyj prycił.
My budemo sylni, koły my razom,
Toż znowu sidłajmo konej
I borimos' zi złom.