Znajesz, dlja mene wże ne isnuje twoho zapachu,
A twoje tepło morozyt' kinczyky palciw.
Znajesz, ja ne choczu czuty twojich arhumentiw, ja zła...
Ja ne szukała sobi nowych żertw, bo znała, szczo wony mene znajdut' sami
Ta ne hadała, szczo w toj czas, koły tebe czekała,
Ty maw wse te, szczo tak ne wystaczało meni
Ne wystaczało meni...

I wsi twoji tezy tobi protyłeżni
Tobi tak kraszcze...
Ty znajszow sobi nowe sterwo

Pryspiw:
Ne improwizuj zi mnoju – sprawa nełehka...
Wże ne widczuwaju bołju, bo wże ne sama
Ja – ne improwizacija...

Zwidky u tebe stilky nowych zwyczok?
I czomu ty tak łehko zabyw na pryncypy?
Ta ty żywesz, jak widczuwajesz, nu a dali szczo, ty sam ne znajesz...
Ja baczu naskriz', ja pozbawljaju nadiji,
Ja czekaju toho, chto ne dostojnyj buty mrijeju
Ta znaj, tebe ja ne zrikałas', ty ż sam rozbyw wse, szczo zdawałos' micnym
Wse, szczo zdawałos' mojim...

I wsi twoji tezy tobi protyłeżni
Tobi tak kraszcze...
Ty znajszow sobi nowe sterwo

Pryspiw:
Ne improwizuj zi mnoju – sprawa nełehka...
Wże ne widczuwaju bołju, bo wże ne sama
Ja – ne improwizacija...

Ja, zwisno, też ne buła zalizna...
Ty triszky meni buw też korysnyj

Ja – ne improwizacija...